Kwas alfa-liponowy (w skrócie ALA) zyskał ostatnio popularność jako przeciwutleniacz, który pomaga przekształcać składniki odżywcze w energię. W przeciwieństwie do większości antyoksydantów, jest on rozpuszczalny zarówno w wodzie, jak i w tłuszczach, co sprawia, że jego działanie jest bardziej wszechstronne niż przeciętnego owocu czy warzywa!
W rzeczywistości ALA można znaleźć w komórkach w takim samym stężeniu jak alkohol – co czyni go doskonałym dodatkiem do każdej diety. Jednakże, jest jeden minus: jeśli coś jest dobre, to zbyt wiele nie zawsze musi być lepsze, ponieważ jesteś po prostu rozcieńczanie co korzyści były już obecne – jak wino zmieszane z lemoniadą nigdy nie będzie smakować tak słodkie, jak albo przez siebie oddzielnie.
Kwas alfa-liponowy (ALA) jest fascynującym antyoksydantem, ponieważ może działać zarówno w wodzie, jak i w tłuszczach. Ta wszechstronność sprawiła, że ALA stał się ostatnio dość popularny, ale czy to również czyni tę cudowną substancję bezużyteczną?
Kwas alfa-liponowy zyskiwał popularność jako antyoksydant ze względu na swoją zdolność do przekształcania składników odżywczych w energię z pomocą innych antyoksydantów. Jednak niektórzy twierdzą, że „jeśli coś jest do wszystkiego, to jest do niczego”. Czy to przysłowie rzeczywiście ma tu zastosowanie? Przekonajmy się!
Kwas alfa liponowy jest znanym antyoksydantem. Neutralizuje wolne rodniki, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz komórek, ponieważ ma właściwości regeneracyjne z zredukowanymi formami innych przeciwutleniaczy, takich jak witamina C i E. Jednym ze sposobów, że kwas alfa liponowy spowalnia efekty starzenia się jest zmniejszenie odczuwania w różnych rodzajach bólu neuropatii związanych z tym warunkiem też. Kwas alfa liponowy oferuje wsparcie dla leczenia cukrzycy z cukrzycy podczas zwiększania wrażliwości tkanek do przyjmowania insuliny w razie potrzeby; tolerancja glukozy również wzrasta wraz z tymi korzyściami!
Kwas alfa liponowy jest niezbędnym składnikiem odżywczym, ponieważ jest odpowiedzialny za stabilizację błon komórkowych w całym organizmie (zarówno na zewnętrznej warstwie powierzchniowej), ale nie może być produkowany wewnętrznie po spożyciu – więc